Αθάνατη Ελληνική Γραφειοκρατεία (μια μέρα στο ΙΚΑ)

Σήμερα έπρεπε να πάω στο ΙΚΑ να θεωρήσω το βιβλιάριο το δικό μου και των παιδιών.
Περιμένω σαν καλή εξυπηρετούμενη στην ουρά και μόλις μετά από 10 λεπτά (απίστευτο έτσι;;;) φτάνω στην κατά τα άλλα ευγενέστατη υπάλληλο και της λέω τι θέλω να κάνω!
Δουλεύατε το 10 μου λέει;Δούλεψα μέχρι το Φεβρουάριο και μετά είχα άδεια λόγω κύησης και τώρα λοχείας.
Δεν γίνεται μου λέει.Δεν αρκούν τα ένσημα!!!!
Μα καλά, σκέφτομαι, σε άδεια λοχείας είμαι.Δεν σταμάτησα να εργάζομαι.Απλά είμαι σε άδεια να μεγαλώσω τα παιδιά μου και θα επιστρέψω.

Και ακούω το θεικό πως ο νόμος λέει ότι η περίοδος λοχείας και κύησης δεν θεωρείται περίοδος εργασίας και δεν κολλούνται ένσημα.

Ειλικρινά δεν έχω λόγια για να περιγράψω αυτό που ένιωσα.Αηδία, πίκρα, θυμό, απορία. Είναι δυνατόν;
Μια γυναίκα σταματάει για λίγο τη δουλειά της κ μετά δεν μπορεί να ασφαλίσει τον εαυτό της και τα παιδιά της;
 Δεν φτάνει που μέχρι και πρόσφατα η γυναίκα έπρεπε να γυρίσει στη δουλειά μετά από δύο μήνες μόνο.Που πάλι καλά που ήρθε ο ΟΑΕΔ  να δωσει επιπλέον 6 μήνες στις μαμάδες να κάτσουν με τα παιδιά τους.
 Τώρα δεν μπορούν να ασφάλιζουν τα παιδιά τους και να μπορούν να τα πάνε στο γιατρό.Τόσες κρατήσεις δηλαδή κάθε μήνα που μας κάνουν πού πάνε;


Δεν ξέρω.Πριν γίνω μητέρα πολλά από αυτά δεν με πολυαπασχολούσαν.Τώρα όμως δεν πρόκειται μόνο για μένα.Είναι τα μωρά που πρέπει να φροντίσω με κάθε τρόπο.
Και έρχεται η ελληνική πολιτεία να μου πει ότι δεν μπορώ να το κάνω απλά επειδή γέννησα και έγινα μητέρα.


Τι να πω;
Λυπάμαι για όλο αυτό.