Μωράκια μου!

Αυστηρό πρόγραμμα ή όχι;;;;

Από όταν γεννήθηκαν τα μωρά είχα ένα στόχο.Να μπορέσω να βάλω σε πρόγραμμα την καθημερινότητα τους όσον αφορά στο φαγητό και στον ύπνο. Φυσικά τους δύο πρώτους μήνες δεν νοείται να προσπαθήσεις να κάνεις κάτι τέτοιο γιατί πρώτον είναι βάρβαρο για ένα νεογέννητο και δεύτερον δεν πρόκειται να καταφέρεις τιποτα.
Όταν τα μωράκια μου έγιναν περίπου τριών μηνών έβαλα το σχέδιό μου σε λειτουργία!!!!Αυστηρά τηρούσα τις ώρες φαγητού και ύπνου χωρίς να παρεκλίνω καθόλου.
Φυσικά το σημαντικό ήταν ότι τα παιδιά ακολούθησαν εύκολα αυτό το πρόγραμμα.Γιατί διαφορετικά ότι και να ήθελα εγώ να εφαρμόσω θα ήταν απλά δική μου επιθυμία!!!
Τα μωρά είναι τώρα περίπου 8,5 μηνών.
Ακόμα ακολουθώ πρόγραμμα τώρα πια όμως βλέπω κ τις ανάγκες των παιδιών κ αν πχ καταλαβαίνω ότι πεινάνε νωρίτερα από την προβλεπόμενη ώρα τα ταίζω!!Ναι δεν τα αφήνω νηστικά μέχρι να πάει δύο!!!

Χτες είχα μια κουβέντα με τον άντρα μου και με "επέκρινε" που είμαι τόσο καθηλωμένη σε ένα πρόγραμμα και ότι τα παιδιά δεν είναι ρομποτ να προγραμματίζω με ακρίβεια τι ώρα θα φάνε και τι ώρα θα κοιμηθούν.Εμείς δεν έχουμε πάντα το ίδιο ωράριο ύπνου κ φαγητού.Αυτά γιατί να τα πιέζουμε έτσι;

Έχει δίκιο το ξέρω.Και γω πολλές φορές έχω νιώσει άσχημα που κράταγα ρολόι για να φάνε και ενώ έβλεπα ότι μπορεί να πείναγαν πχ και ένα τέταρτο νωρίτερα κ γω περίμενα να περάσει για να είμαι ακριβής στην ώρα του προγράμματος.


Ωχ θεέ μου κ μόνο που διαβάζω τώρα τι κάνω κάπως μου ρχεται.Καλέ τόσο κακιά είμαι με τα μωράκια μου;Μήπως τα καταπιέζω πολύ;;;;
Δεν ξέρω.

Γενικά είναι πολύ της οργάνωσης και του προγράμματος σαν άνθρωπος αλλα το να γίνεται ψυχαναγκαστικά καταντάει προβληματικό.
Ευτυχώς όσο μεγαλώνουν τα μωράκια μου δείχνουν αυτά τι θέλουν κ γω πια έχω χαλαρώσει αρκετά σε σχέση με αυτό το θέμα!!!
Αλλά σίγουρα είμαι στη μέση...μία από δω...μία από κει!!!!

Ξηροί Καρποί. Ναι επιτρέπονται!!

Διαβάζω στο περιοδικό Parents πως η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία άλλαξε επίσημα τις συστάσεις της σχετικά με το να αποφεύγουμε να δίνουμε ξηρούς καρπούς σε παιδιά μικρότερα των τριών ετών. Η νέα οδηγία είναι ότι οι γονείς μπορούν να προσφέρουν σε μωρά άνω των 6 μηνων και πάνω, αρκεί να μην εμφανίζουν ενδείξεις άλλων διατροφικών αλλεργιών και να μην υπάρχει αντίστοιχο ιστορικό αλλεργίας στην οικογένεια.
Νεότερες έρευνες έδειξαν πως η κατανάλωση ξηρών καρπών μαζί με την εισαγωγή άλλων στερεών τροφών στο πρώτο έτος της ηλικίας δεν αυξάνει τον κίνδυνο για εμφάνιση αλλεργιών.Αντίθετα συμβάλει στην καλύτερη θρέψη των μωρών.

Εννοείται ότι ολόκληροι οι ξηρί καρποί εξακολουθούν να αποτελούν κίνδυνο για πνιγμό οπότε καλό είναι να αποφεύγετε να δίνεται σε αυτή τη μορφή μέχρι την ηλικία των 4 ετών.Σε αλεσμένη μορφή όμως όχι μόνο επιτρέπονται αλλά για τα μωρά και τα νήπια είναι πάρα πολύ θρεπτικοί.


Δίνω μια συνταγή που μου κίνησε το ενδιαφέρον και θα την φτιάξω τις επόμενες μέρες.
Εννοείται πως πρώτα θα ενημερώσω και θα ρωτήσω την παιδιάτρο για να είμαι σίγουρη.



Βρεφικός Πουρές Μήλου με Καρύδια

2 μήλα καθαρισμένα και κομμένα
1/2 φλιτζάνι καρύδια
1/2 κουταλάκι κανέλα


Βράζετε στον ατμό τα μήλα μαζί με τα καρύδια για περίπου 10 λεπτά.Μετά βάζετε στο μπλέντερ τα μήλα, τα καρύδια, λίγη από την κανέλα και 3 κ.σ. νερό και τα πολτοποιείτε μέχρι το μείγμα να γίνει μαλακό και ομοιόμορφο.Πασπαλίζετε με την λίγη κανέλα ακόμη.

Αθάνατη Ελληνική Γραφειοκρατεία (μια μέρα στο ΙΚΑ)

Σήμερα έπρεπε να πάω στο ΙΚΑ να θεωρήσω το βιβλιάριο το δικό μου και των παιδιών.
Περιμένω σαν καλή εξυπηρετούμενη στην ουρά και μόλις μετά από 10 λεπτά (απίστευτο έτσι;;;) φτάνω στην κατά τα άλλα ευγενέστατη υπάλληλο και της λέω τι θέλω να κάνω!
Δουλεύατε το 10 μου λέει;Δούλεψα μέχρι το Φεβρουάριο και μετά είχα άδεια λόγω κύησης και τώρα λοχείας.
Δεν γίνεται μου λέει.Δεν αρκούν τα ένσημα!!!!
Μα καλά, σκέφτομαι, σε άδεια λοχείας είμαι.Δεν σταμάτησα να εργάζομαι.Απλά είμαι σε άδεια να μεγαλώσω τα παιδιά μου και θα επιστρέψω.

Και ακούω το θεικό πως ο νόμος λέει ότι η περίοδος λοχείας και κύησης δεν θεωρείται περίοδος εργασίας και δεν κολλούνται ένσημα.

Ειλικρινά δεν έχω λόγια για να περιγράψω αυτό που ένιωσα.Αηδία, πίκρα, θυμό, απορία. Είναι δυνατόν;
Μια γυναίκα σταματάει για λίγο τη δουλειά της κ μετά δεν μπορεί να ασφαλίσει τον εαυτό της και τα παιδιά της;
 Δεν φτάνει που μέχρι και πρόσφατα η γυναίκα έπρεπε να γυρίσει στη δουλειά μετά από δύο μήνες μόνο.Που πάλι καλά που ήρθε ο ΟΑΕΔ  να δωσει επιπλέον 6 μήνες στις μαμάδες να κάτσουν με τα παιδιά τους.
 Τώρα δεν μπορούν να ασφάλιζουν τα παιδιά τους και να μπορούν να τα πάνε στο γιατρό.Τόσες κρατήσεις δηλαδή κάθε μήνα που μας κάνουν πού πάνε;


Δεν ξέρω.Πριν γίνω μητέρα πολλά από αυτά δεν με πολυαπασχολούσαν.Τώρα όμως δεν πρόκειται μόνο για μένα.Είναι τα μωρά που πρέπει να φροντίσω με κάθε τρόπο.
Και έρχεται η ελληνική πολιτεία να μου πει ότι δεν μπορώ να το κάνω απλά επειδή γέννησα και έγινα μητέρα.


Τι να πω;
Λυπάμαι για όλο αυτό.

Fila Me Akoma - Panos Mouzourakis (Official Video Clip 2011) HQ

Αυγό;;;;;;Μπλιαχ....μαμά.....μπλιαχ....

Και τώρα τι κάνουν;
Είχα συνηθίσει τόσο καιρό που τα έτρωγαν όλα με μανία και ευχαρίστηση και με την απόρριψη του αυγού κάπως μου ήρθε!!!
Τα κακόμοιρα μία που τους το έδινα και μία που μου το γύρναγαν πίσω το δωράκι!!!
Και με κοίταγαν με ένα ύφος δολοφονικό!!Αχ αν μπορούσαν να μιλήσουν είμαι σίγουρη ότι θα άκουγα πολλά κοσμητικά επίθετα!

Θα ξαναπροσπαθήσω σήμερα.Δεν ήθελα να τις πιέσω κ τις άφησα λίγες μέρες.Τώρα το βράζω και σκέφτομαι πως θα είναι σε λίγο που θα το φάνε!!!!

Θυμάμαι παλιά η μαμά μου επειδή τότε το έδιναν μελάτο και η ίδια το σιχαινόταν έτσι, μας έτριβε μέσα μπισκοτάκια μιράντα για να γλυκάνει λίγο η γεύση!
Μπας κ να το επιχειρήσω και γω;;;;
Κάτσε να δούμε και σήμερα πως θα πάει και βλέπουμε.....

Βγάλαμε δοντακια!!!!Καθόμαστε σαν ανθρωπάκια!!!Μεγαλώνουμε!!!

Ναι είναι γεγονός!


Τα πρώτα δοντάκια έκαναν ξαφνικά, εντελώς ξαφνικά, την εμφάνισή τους! Μια μέρα καθώς περίμενα στο ταμείο του σούπερ μάρκετ και γέλαγα με τα μωρά, καθώς λοιπόν τα κοιτούσα από ψηλά, νάτο!!!Νάτο!!!

Τέτη, έβγαλες δοντάκι!!!!Με άκουσε όλο το σούπερ μάρκετ!!!ούτε να πληρώσω στο ταμείο δεν μπορούσα από τη χαρά μου!!!!
Και μετά από λίγες μέρες να!Ξεπροβάλει κ το δεύτερο!!!

Και η Εύα!Και η Εύα!!!Έρχεται κ της Εύας το δοντάκι!!!Φαίνεται!!

Μου φαίνεται σαν ψέμα που βλέπω τα μωράκια μου, σχεδόν ανθρωπάκια πλέον, να κάθονται στο πάτωμα η μία απέναντι από την άλλη, να ανταλλάσουν παιχνίδια (όχι πάντα με συναίνεση της άλλης!!!!) κ να διασκεδάζουν μεταξύ τους!

Και είναι μόλις 8 μηνών!!!!!

Μάνα είναι μόνο μία....

 Το παρακάτω άρθρο είναι της Ρίκας Βαγιάνη.Δημοσιευτήκε το Μάη του 2010.Ήμουν ήδη έγκυος στα μωράκια μου.

"Άδεια μου αγκαλιά: μαμά από την πίσω πόρτα

Μου φέρνει ο σπόρος ένα φιλάκι, ένα λουλούδι και μια ζωγραφιά. Δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, Γιορτή της Μητέρας. Δέχομαι τα φιλάκια με ενθουσιασμό, το λουλούδι με συγκίνηση, και τη ζωγραφιά γελώντας (είναι ένα μουρλοκούκου ορνιθοσκάλισμα). Αλλά μέσα μου δεν νιώθω εκατό τοις εκατό ότι «γιορτάζω». Αισθάνομαι σαν να ήρθα κάπου απρόσκλητη. Σαν να μπήκα στην γιορτή από την πίσω πόρτα.

Βλέπετε, δεν είμαι μια «κανονική» μαμά. Είμαι από…τις άλλες. Το παιδάκι μας το αποκτήσαμε με εξωσωματική. Όχι απλώς δεν έχω κανένα πρόβλημα μ΄αυτό, αλλά αν χρειαζόταν να ανέβω στα Τουρκοβούνια με μια ντουντούκα και να το φωνάζω, ευχαρίστως θα το έκανα, από ευγνωμοσύνη στη μέθοδο που με βοήθησε να αποκτήσω το γιό μου. Χιλιάδες Έλληνιδες νιώθουν τα ίδια συναισθήματα μ΄εμένα, αν φυσικά αφαιρέσουμε τη ντουντούκα και την αντικαταστήσουμε με σιγαστήρα. Διότι η εξωσωματική είναι μεν απολύτως αποδεκτή ως μέθοδος απόκτησης παιδιού, αλλά, περιέργως, είναι ακόμα κάτι «κρυφό». Το ξέρει το ζευγάρι, η άμεση οικογένεια (όχι πάντα), ελάχιστοι φίλοι, κι αν είναι δυνατόν να μην το ξέρουν ούτε εκείνοι. Ούτε καν που θα συζητιούνταν το θέμα, αν οι παιδικές χαρές και τα σχολεία δεν ήταν τίγκα στα δίδυμα.

Τι μύγα με τσίμπησε σήμερα και ανοίγω την κουβέντα; Ε, να, είναι που με πήραν λίγο οι αναμνήσεις, και θυμόμουν τα σκληρά χρόνια που προσπαθούσα, και ξαναπροσπαθούσα, (κι έτρωγα τα μούτρα μου, τις σάρκες μου και τη ζωή μου). Ερχόταν η γιορτή η σημερινή και για χρόνια, αντί για το λουλουδάκι και τη ζωγραφιά, το μόνο που είχα ήταν φάρμακα, ενέσεις, εργαστήρια, πυρετώδεις αναμονές, και μετά μια άδεια κοιλιά, και μια αγκαλιά ακόμα πιο άδεια. Δεν παιζόταν, σας λέω, η δεύτερη Κυριακή του Μάη. Ήταν σαν μαχαιριά, σαν ντροπή, ή σαν χαστούκι.

Και μετά πέτυχε. Πέτυχε, που να με πάρει και να με σηκώσει, σε πείσμα κάθε στατιστικής, που από τότε την έχω, και να με συγχωρείτε, εντελώς χεσμένη ως επιστήμη. Και πιέστηκα κι εγώ, από τις γενικές συνθήκες, να μη βγω στα Τουρκοβούνια με τη ντουντούκα. Να το κρατήσω, αν όχι μυστικό, πάντως σε διακριτική σιωπή, το πώς φτάσαμε και γίναμε, ο άντρας μου κι εγώ, από ζευγάρι, οικογένεια.

Δεν είναι παράξενο που η Γιορτή της Μητέρας γύρισε, όλο τσαντίλα, και με δάγκωσε στον πισινό. «Μήπως είναι κάτι που ξεχνάς;» ψιθύριζε, κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη. Δεν είναι ανεξήγητο ότι όλα αυτά τα χρόνια ένιωθα λιγάκι «λαθρεπιβάτης» της γιορτής. Έπαιρνα τα φιλάκια, τα λουλουδάκια και τις ευχές, αλλά δεν έδινα κάτι χρωστούμενο πίσω: μια κουβέντα ξεκάθαρη για το πώς ήρθε στον κόσμο ο μπόμπιρας.

Έτσι λοιπόν, ποστάρω το σημερινό κείμενο: για όλες τις υποψήφιες μαμάδες που περιμένουν στην ουρά των εργαστηρίων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε δευτερόλεπτο. Για όλα τα ζευγάρια που περιμένουν να γίνουν γονείς, κρυφά, αμήχανα, «από την πίσω πόρτα». Για τις γυναίκες με τις άδειες αγκαλιές. Για όσες αυτή τη στιγμή είναι εκεί έξω, και νιώθουν αυτή την Κυριακή σαν μαχαιριά, σαν ντροπή ή σαν χαστούκι, είναι το κείμενο αυτό. Για να σας πω «Χρόνια Πολλά», κορίτσια, για τη σημερινή γιορτή. Την αξίζετε εξ ίσου με τις «κανονικές» μαμάδες, μπορεί και λίγο παραπάνω.

Και για πάρτη μου, φυσικά: επειδή τελειώνοντας αυτές τις χρωστούμενες γραμμές, ίσως να καταφέρω να γιορτάσω τη μέρα αυτή ολόκληρη, επιτέλους κι εγώ. "

Θα πω πώς ένιωσα όταν διάβασα αυτό το κείμενο....ΘΥΜΟ.

Θυμό κ τίποτα άλλο.Μα καλά, σκέφτηκα, πώς είναι δυνατόν μια μαμά να χαρακτηρίζει τον εαυτό της "μαμά της πίσω πόρτας";

Τι σημαίνει πίσω πόρτα;

Ποιο είναι αυτό το κριτήριο που κάνει μία μαμά καλή κ μία άλλη όχι;Ο τρόπος που συνελάβε το παιδί της;;;
Από την πρώτη στιγμή που έμαθα πως είμαι έγκυος σε δίδυμα κ το ανακοίνωνα περιχαρής,η πρώτη ερώτηση όλων μα όλων ήταν:

Εξωσωματική έκανες;Όχι τους έλεγα....α μπραβο μου απαντούσαν.

Τι μπράβο μωρε;Δεν καταλάβα;Αν είχα κάνει εξωσωματική ποια θα ήταν η διαφορά;Δεν θα ήταν παιδιά μου;Δεν θα τα αγαπούσα το ίδιο;Δεν θα μας έκανε αυτό καλούς γονείς ή ανθρώπους;Μάλιστα καποιοι κ οι περισσοτεροι αγνωστοι (γιατί μια βόλτα με τα δίδυμα σημαίνει σταματάω καθε ένα λεπτό για να τα θαυμάσουν οι περαστικοί λες κ βλέπουν εξωγήινο) μου το ψυθίριζαν στο αυτί λες κ αν τους έλεγα ναι θα ήταν το πιο τρομερό μυστικό που δεν έπρεπε να αποκαλυφθεί.

Εγω θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν τέτοια αγάπη  μέσα τους κ θέλουν να τη δώσουν σε ένα παιδί, που δυσκολεύονται αλλά δεν το βάζουν κάτω, που είναι πολύ έξυπνοι κ μπροστά κ χρησιμοποιούν τις δυνατότητες της επιστήμης κ τελικά κρατούν στην αγκαλιά τους ένα παιδί  ή δύο ή τρία που τους δίνουν όλη τους την αγάπη.

Θα το πω γιατί πια δεν το νιώθω.Όταν έμαθα ότι έχω δίδυμα σφίχτηκα.Φοβήθηκα.Αγχωθηκα ότι δεν θα τα καταφέρω.Διάφορες σκεψεις που τώρα ντρεπομαι που έστω κ για ένα βράδυ πέρασαν από το μυαλό  μου.

Είμαι σίγουρη πως μια γυναίκα που έκανε εξωσωματική κ μετά απο πολύ κόπο κατάφερε να μείνει έγκυος σε δίδυμα ποτέ δεν θα σκεφτόταν αυτα που σκέφτηκα εγώ.Είμαι σίγουρη.

Γιατί λοιπόν να νιώθει έτσι μία μαμά; Γιατί να επιτρέπει στους άλλους να νιώθουν έτσι γι αυτήν;

Δεν υπάρχει λοιπόν πίσω κ μπροστά πόρτα....

Μάνα είναι μόνο μία.....όπως κ η πόρτα....

Για άδεια πιατάκια.....

Συμβουλές για Γεύματα

Του Στέλιου Παπαβέντση Παιδιάτρου MRCPCH DCH IBCLC 
Προσπαθήστε να κάνετε πιο ελκυστικά τα γεύματα, κόβοντας τις τροφές σε περίεργα σχήματα και βάζοντας περισσότερα χρώματα.  
•    Μην δίνετε όλες τις νέες τροφές μαζί. Αφήνετε το παιδί να συνηθίσει πρώτα τη μία τροφή και προσθέστε αργότερα την άλλη.  Αν δεν τη δέχεται, αποσύρετέ τη για 1-2 βδομάδες και ξαναδοκιμάστε. 
•    Δώστε στο παιδί σας μία τροφή που του αρέσει μαζί με κάποια που είχε αρνηθεί να φάει στο παρελθόν.   
•    Δίνετε μικρές ποσότητες από κάθε νέα τροφή και αυξήστε τις σταδιακά. Μην αναγκάζετε το παιδί να τρώει περισσότερο απ’ όσο πραγματικά χρειάζεται.   
•    Το παιδί μαθαίνει σιγά-σιγά να καταπίνει, κάντε υπομονή!  Το νήπιο χρειάζεται χρόνο να εξερευνήσει το φαγητό. 
•    Αφήστε τα μεγαλύτερα παιδιά να σάς βοηθήσουν στην προετοιμασία των γευμάτων. Αυτό κάνει τα γεύματα πιο ευχάριστα.
•    Παίξτε με μαγειρικά σκεύη και κουτάλια με το παιδί.
•    Μην αποσπάτε την προσοχή του απ’ το φαγητό με ραδιόφωνο, TV ή φασαρία.
•    Για να δώσετε το καλό παράδειγμα στα παιδιά σας, τρώτε πολλά φρούτα και λαχανικά.  Mην τρώτε σνακς και τσιπς μπροστά στην TV. 
•    Μην προσθέτετε ζάχαρη στα ροφήματα του παιδιού σας. Χρησιμοποιείτε αποβουτυρωμένο γάλα ή με 1% λιπαρά και γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά μετά την ηλικία των 2 ετών. Επίσης επιλέξτε τυριά με χαμηλά λιπαρά.
•    Μην εκδηλώνετε τις δικές σας προτιμήσεις ή απέχθειες για κάποια είδη τροφών, γιατί υπάρχει η πιθανότητα το παιδί να σάς μιμηθεί.
•    Προσπαθήστε να έχετε καθορισμένες ώρες γευμάτων.
•    Κάθεστε όλη η οικογένεια στο τραπέζι και δώστε στο παιδί να φάει μαζί σας στο ίδιο τραπέζι και χρόνο από μικρή ηλικία. Μην κάνετε διαφορετικό φαγητό για το παιδί.
•    Μην προσθέτετε άγχος στη διαδικασία του φαγητού και μην μετατρέπετε αυτό το χρόνο σε πεδίο μάχης. Επιβραβεύστε την καλή συμπεριφορά.
•    Κάθε φορά που δεν τρώει κάτι, δώστε του μία ακόμα επιλογή προετοιμασμένη από πριν.
•    Θυμηθείτε πως το νήπιο είναι φυσιολογικό να τρώει επιλεκτικά και να τρώει τη μια μέρα περισσότερο ή λιγότερο από την άλλη. Αν το βάρος του αυξάνει, δεν πειράζει αν χάσει ένα γεύμα.
•    Είναι αναγκαίο κακό να λερώνεται το νήπιο και τα πάντα γύρω του στο φαγητό. Είναι πιο σημαντικό να πειραματίζεται με το κουτάλι και το κράτημα της τροφής από ένα πλυντήριο που θα βάλετε λιγότερο!
•    Αποφεύγετε αναψυκτικά, τσιπς και ζαχαρώδη για σνακς. Προτιμάτε φρούτα, δημητριακά.
•    Πλήρες πρωινό πριν το σχολείο είναι απαραίτητο.

ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΕ ΒΡΗΚΕ ΣΥΜΦΟΡΑ...ΕΚΑΝΑ ΔΙΔΥΜΑ!!!

Ποτέ δεν θα ξεχάσω την αντίδραση της αδεφής μου όταν της είπα ότι περιμένω δίδυμα...Έβαλε τα κλαματα.Απελπίστηκε.Θεώρησε ότι με βρήκε μεγάλο κακό!
Έχω ξαναπει οτι κ γω όταν έμαθα ότι θα κάνω δίδυμα σοκαρίστηκα.Αλλά αυτό ήταν το πολύ για ένα βράδυ...κ μάλλον οφείλεται στις ορμόνες!!!

Από τότε μέχρι κ σήμερα όποιος με βλέπει με τα μωρά ή άκουγε τότε ότι περιμένω δίδυμα, με κοίταγε με οίκτο,πανικό,τρόμο,συμπόνοια, λες κ  με βρήκε το μεγαλύτερο κακό του κόσμου.

κινδυνολογίες του τύπου "Δεν θα τα βγάλεις πέρα", "Αν δεν έχεις μόνιμα βοήθεια δεν βγαίνει", "Κουράγιο θα είναι πολύ δύσκολα" άρχισαν να με κατακλύζουν...

Κ γω δεν κρύβω ότι στεναχωριόμουν πολύ.Όχι γιατί πίστευα αυτά που μου έλεγαν αλλα γιατί δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι κάποιος μπορούσε να με κάνει να νιώσω τόσο πολύ άσχημα που περίμενα δύο παιδιά.Που ήμουν έγκυος κ ανάμεσα στις δικές μου ανησυχίες για το πώς θα πάνε τα πράγματα έπρεπε να έχω κ μια απάντηση στον κάθε καλοθελητή που προσπαθούσε να με πείσει ότι θα ζήσω μια κόλαση!

Ε όχι λοιπόν!!
Δεν ζω την κόλαση....

ΖΩ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!!!


Ακόμα κ τώρα όσοι με βλέπουν κ μου εύχονται καλό κουράγιο δεν μπορούν να με πιστέψουν όταν τους λέω ότι δεν είναι δύσκολα, ότι περνάω πολύ καλά με τα παιδιά μου, ότι δεν κουράζομαι, ότι δεν με νοιαζει που είναι δύο....
Και με κοιτάνει με δυσπιστία....κ αναρωτιεμαι τελικα.....

Γιατί το να κάνεις δίδυμα έχει φτάσει να θεωρείται κατάρα και όχι ευλογία;;;;;

Μαθήματα αγάπης & ηθικής!

Από την Μαρία Βόλλη 

Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να σέβονται, να δείχνουν την αγάπη τους και να είναι δημοφιλή και αξιαγάπητα. Θέλουμε να ενδιαφέρονται για τα αισθήματα των άλλων, να μοιράζονται τα παιχνίδια τους, να νοιάζονται, να είναι ειλικρινή και να έχουν αξίες... Όλα αυτά τα ευγενικά χαρίσματα και οι αξίες, που θα τα κάνουν καλύτερους ανθρώπους, καλλιεργούνται από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους.

Όταν ένα μωρό είναι μέχρι 2 ετών, παρατηρεί τους γονείς και τους οικείους του και βλέπει ότι οι άνθρωποι φροντίζουν, βοηθούν και αγαπούν ο ένας τον άλλο. Αν και μέχρι εκείνη την ηλικία δε μπορεί να σκεφθεί καθόλου ηθικά, αφού πρέπει να ικανοποιήσει τις δικές του άμεσες ανάγκες, οι πρώτες εντυπώσεις που παίρνει από τη φροντίδα και τη ζεστασιά των γονιών του είναι πολύ σημαντικές. Ενισχύστε, λοιπόν, το συναίσθημα της καλοσύνης και της αγάπης προσφέροντας απλόχερα τη φροντίδα και τη ζεστασιά σας στο μωρό σας.
Καθώς το μικρό σας μεγαλώνει και γίνεται νήπιο, εκεί λίγο μετά τα 2, θα πρέπει να ξεκινήσετε να θέτετε και τα πρώτα όρια στο σπίτι και στα φιλικά παιχνίδια. Σ’ αυτή την ηλικία ο εγωκεντρισμός, φυσιολογικό χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου, πολύ πιθανό να υποσκελίσει το ενδιαφέρον του για τους άλλους. Για τα νήπια από 3 έως 5 ετών ο ρόλος των γονιών είναι πάρα πολύ σημαντικός, γιατί σ’ αυτή τη φάση τα μικρά έχουν αρχίσει να κοινωνικοποιούνται. Με τη βοήθειά σας, την καθοδήγηση και την ενθάρρυνσή σας θα αναπτύξουν αρετές, όπως η συμπόνια, η ευγένεια και η γενναιοδωρία, αξίες οι οποίες θα τα βοηθήσουν να χτίσουν επιτυχημένες σχέσεις εντός και εκτός οικογένειας. Αν παρόλη την προσπάθειά σας δε μπορούν ακόμη να ελέγξουν το θυμό τους, ούτε να συμπεριφερθούν “φρόνιμα”, τότε χρειάζονται ακόμη περισσότερη αγάπη και βέβαια ακόμη περισσότερα όρια και αποτελεσματικότερη πειθαρχία.
Άλλωστε, ο βασικός πυρήνας στη διαδικασία της κοινωνικοποίησης είναι να καταστεί το παιδί ικανό να διακρίνει τι είναι “ηθικό” και τι “ανήθικο”, τι “καλό” και “κακό” και τι “σωστό” και “λάθος” τόσο στη δική του συμπεριφορά όσο και στη συμπεριφορά των άλλων. Το παιδί πρέπει να καταλάβει και να αποδεχτεί τους ηθικούς κανόνες, που έχει θεσπίσει η κοινωνία μέσα στην οποία πρόκειται να ζήσει. Και φυσικά, πρέπει να αποφεύγει να τους καταπατά, ακόμα και όταν δεν υπάρχει άμεση απειλή τιμωρίας.
Από την ηλικία των 6 ετών και μέχρι τα 10 τα παιδιά έχουν μάθει πλέον τους κανόνες “καλής συμπεριφοράς” και μπορούν να κατανοήσουν ότι στην ηθικότητα υπάρχει και μια συναισθηματική πλευρά. Νιώθουν εσωτερική ικανοποίηση για τις ηθικές πράξεις και ενοχή ή ντροπή για τις ανήθικες. “ Δεν είναι δίκαιο!”, θα τα ακούσετε να λένε συχνά σ’ αυτή την ηλικία. Αυτή τη φράση θα την ακούσετε πολλές φορές, γιατί τα μικρά αναπτύσσουν το αίσθημα της δικαιοσύνης παράλληλα με την κατανόηση και τη συμπόνια. Είναι πλέον ώριμα και κατανοούν τις συνέπειες των πράξεών τους, ενώ καταλαβαίνουν πολύ καλά τι σημαίνει απογοήτευση και στεναχώρια. Σ’ αυτή τη φάση, αν και καταλαβαίνουν ποια είναι η σωστή και ποια η λάθος αντίδραση, ενδέχεται κάποιες φορές να επιλέγουν τη λάθος, π.χ. απλά και μόνο επειδή θέλουν να τα θεωρούμε ίσα και όμοια με τα μεγαλύτερα αδέλφια τους.
Με συζήτηση, υπομονή, επιμονή, καθοδήγηση και αγάπη θα μπορέσετε να τους διδάξετε ότι το σπουδαιότερο σημείο των ηθικών αξιών είναι η καλή συμπεριφορά (το εκτελεστικό μέρος, η πράξη). Αυτό που σας ενδιαφέρει δεν είναι απλά τα παιδιά να γνωρίζουν τους ηθικούς κανόνες ή να νιώθουν ενοχή όταν τους παραβαίνουν. Πρέπει να μάθουν να συμπεριφέρονται σύμφωνα μ’ αυτούς.
Εδώ να τονίσουμε, ότι τα μικρότερα παιδιά πιστεύουν ότι οι ηθικοί κανόνες είναι αμετάβλητοι, καθορισμένοι και αιώνιοι. Ότι μια πράξη είναι απολύτως καλή ή απολύτως κακή. Αντίθετα, τα μεγαλύτερα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι οι ηθικοί κανόνες δεν υπάρχουν a priori, αλλά είναι κοινωνικές συμβατικότητες που έχουν κοινώς συμφωνηθεί, για να εξασφαλιστεί καλύτερη τάξη πραγμάτων. Επίσης, κατανοούν ότι υπάρχουν περισσότερες από μια απόψεις για το ίδιο θέμα και όχι μόνο η δική τους.
Αυτές οι τρεις πλευρές της ηθικότητας (γνωστική, συναισθηματική και εκτελεστική) αντιστοιχούν προς τις τρεις βασικές κατευθύνσεις που έχουν διαμορφωθεί στη θεωρία και στην έρευνα της ανάπτυξης της ηθικότητας. Η γνωστική πλευρά έχει μελετηθεί ιδιαίτερα από τους γενετικούς ψυχολόγους Piaget και Kohlberg. Η συναισθηματική πλευρά έχει τονιστεί ιδιαίτερα από τον Freud ως συναίσθημα ενοχής και από τους συμπεριφοριστές ως φόβος τιμωρίας για την ίδια την πράξη ή ως επίγνωση των πιθανών δυσμενών επιπτώσεων. Η εκτελεστική πλευρά έχει κυρίως διερευνηθεί με τα λεγόμενα “πειράματα αντίστασης στους πειρασμούς”, για να καθοριστεί κατά πόσο η ηθικότητα αποτελεί ένα σταθερό και μόνιμο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του ατόμου, μια γενική στάση που κυριαρχεί σε όλες τις πράξεις του, ανεξάρτητα από τις συγκεκριμένες περιστασιακές συνθήκες.

Μεγαλώνοντας δίδυμα παιδιά

Της Τζίνας Χονδρού, ψυχολόγου-σύμβουλου Οικογένειας

Μοιράστηκαν τη μήτρα της μαμάς και… γεννήθηκαν δίδυμα. Μεγαλώνουν μαζί και συχνά οι άλλοι τα αποκαλούν «τα δίδυμα». Όμως, το καθένα θα ζήσει τη δική του ζωή στον κόσμο των ενηλίκων, κι όσο κι αν μοιάζουν ή αν αισθάνονται κοντά το ένα με το άλλο, δεν θα μπορούν ποτέ να ξαναβρεθούν τόσο κοντά, όσο στην ενδομήτρια ζωή τους. 

Όσο, λοιπόν, κι αν είναι διπλή η χαρά και διπλή η κούραση για τους γονείς τους, δεν είναι ένας διπλός άνθρωπος, αλλά δύο ξεχωριστά άτομα που μεγαλώνουν ταυτόχρονα, ίσως μοιάζουν, αλλά δεν ταυτίζονται.

Σαν βασική αρχή, καλό είναι να θυμόμαστε πως όσο περισσότερο ενθαρρύνουμε τη διαφορετικότητα και την αυτονομία, τόσο πιο εύκολη θα είναι η μετάβαση των παιδιών στην ενήλικη ζωή, η ανάπτυξη ατομικής ταυτότητας, η απόλαυση των ατομικών επιλογών του καθενός, όπως, για παράδειγμα, σύντροφος, φίλοι, επάγγελμα.

Ας δούμε, λοιπόν, μερικές από τις πιο συχνές απορίες των γονέων, καθώς και τρόπους ενίσχυσης της αυτονομίας.

Τι γίνεται με τη σειρά γέννησης;

Στις οικογένειες χωρίς δίδυμα αναπτύσσεται μια δυναμική που βασίζεται στη θέση του καθενός στην οικογένεια. Υπάρχει το μεγαλύτερο, το μεσαίο, το μικρότερο. Στα δίδυμα, αν και συχνά το ένα θεωρείται το «μεγαλύτερο», είναι περισσότερο μια ανάγκη των γονέων, παρά η πραγματικότητα. Από τη μια, λοιπόν, οι προσδοκίες των γονέων, από την άλλη η προσωπικότητα των παιδιών, συνηγορούν στο να αναλάβει ένα τον ρόλο του «μεγαλύτερου» ή του «αρχηγού». Ανεξάρτητα από τις τάσεις των ίδιων των παιδιών, ως γονείς είναι καλό να ενθαρρύνουμε τη διαφορετικότητα, παρά την ιεραρχία.

Αν είναι διαφορετικού φύλου;

Στα δίδυμα διαφορετικού φύλου, πολλά εξαρτιόνται από τις αντιλήψεις των γονέων για τους ρόλους των δύο φύλων. Επειδή συχνά ο ανταγωνισμός ενισχύεται, καλό είναι να τα μαθαίνουμε να λύνουν εποικοδομητικά τις διαφορές τους όταν τσακώνονται, και να τα ενθαρρύνουμε να αναπτύξουν ζεστή σχέση μεταξύ τους, χωρίς να κάνουμε διακρίσεις λόγω του φύλου τους.

Έχουν διαφορές;

Πολλές! Μπορεί το ένα να είναι αριστερόχειρας και το άλλο δεξιόχειρας.  Μπορεί το ένα να είναι εξωστρεφές και κοινωνικό, και το άλλο συνεσταλμένο. Κάποιες διαφορές υπάρχουν από την αρχή της ζωής, ενώ άλλες εμφανίζονται στη διάρκειά της, εξαιτίας της αλληλεπίδρασης των γονιδίων και του περιβάλλοντος. Οι έρευνες, με τη βοήθεια υπέρηχων, δείχνουν ότι η συμπεριφορά ακόμα και των μονοζυγωτικών διδύμων δεν είναι ακριβώς ίδια ούτε μέσα στη μήτρα!

Πόσα κάνουν μαζί και πόσα χώρια;

Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε υπερβολικά να τα ξεχωρίσουμε, σε σημείο που να ακυρώνουμε ή να απορρίπτουμε τα κοινά τους στοιχεία. Είναι όμορφο να έχουμε έναν άνθρωπο με τον οποίον μοιραζόμαστε τόσα πολλά, που μοιάζουμε και νιώθουμε ότι επικοινωνούμε. Αλλά δεν χρειάζεται να επιβάλλουμε ομοιότητες που δεν υπάρχουν, όπως να τα ντύνουμε παρόμοια ή να απαιτούμε να έχουν κοινές εξωσχολικές δραστηριότητες. Είναι δίδυμα, κι αυτό δεν αλλάζει είτε μοιάζουν εξωτερικά, είτε όχι, όπως «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά»! Είναι ταυτόχρονα δύο ξεχωριστά παιδιά, κι ούτε αυτό αλλάζει, όσο κι αν προσπαθήσουμε να επιβάλλουμε ομοιομορφία.

Στο σχολείο…

Μπορούν να παρακολουθήσουν διαφορετικά τμήματα στην ίδια σχολική τάξη ή και διαφορετικά σχολεία. Αν, όμως, τα ίδια δεν θέλουν με τίποτα να αποχωριστούν, καλό είναι να μην επιμένουμε και να τα αφήσουμε να βρίσκονται στο ίδιο τμήμα, προσπαθώντας να ενισχύσουμε την αυτονομία με άλλους τρόπους. Εξάλλου, κάθε παιδί έχει να αντιμετωπίσει τον αποχωρισμό από τους γονείς όταν ξεκινάει για πρώτη φορά το σχολείο, οπότε καλό είναι να μην προσθέτουμε και το βάρος του αποχωρισμού από το δίδυμο αδελφάκι.

Στερεότυπα

Είναι σημαντικό να αποφεύγουμε τα στερεότυπα και να μην επιτρέπουμε και στον περίγυρο να τα τροφοδοτεί. Δεν υπάρχει το «καλό» και το «κακό» δίδυμο, το «έξυπνο» και το «χαζό», το «όμορφο» και το «άσχημο». Είναι απλά δύο διαφορετικά παιδάκια. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι σωστό να συγκρίνουμε με τρόπο που ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό, αλλά αντίθετα να εστιάζουμε στη συμπεριφορά και στις ιδιαιτερότητες του καθενός, κρατώντας μόνο τους κοινούς κανόνες της οικογένειας.

Μερικές ιδέες για να ενθαρρύνουμε την ατομική ανάπτυξη

Τα περισσότερα δίδυμα αναπτύσσουν την ατομική τους ταυτότητα μεγαλώνοντας, ακόμα κι αν οι γονείς προσπαθούν να ενθαρρύνουν τις ομοιότητες! Αλλά καλό είναι, παρόλο που δεν μπορούμε να ελέγξουμε την ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, να την ενθαρρύνουμε προς την κατεύθυνση της αυτονομίας.

Μερικές ιδέες είναι:

• Να διαθέτουμε κάποιον χρόνο ξεχωριστά για το κάθε παιδί.

• Να έχει κάθε παιδί τα δικά του παιχνίδια και τον δικό του χώρο.

• Να επισημαίνουμε και να επαινούμε τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του καθενός.

• Οι ανταμοιβές και οι τιμωρίες για τη συμπεριφορά τους να γίνονται ατομικά.

• Να γιορτάζουμε ξεχωριστά τα επιτεύγματα του καθενός.

• Οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις μας να ταιριάζουν με τα ατομικά χαρακτηριστικά του καθενός.

• Να ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη διαφορετικών ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων.

• Να ενθαρρύνουμε την απόκτηση φίλων από το καθένα.

• Να μην τα φωτογραφίζουμε πάντα μαζί, ώστε το καθένα να έχει και τις δικές του ατομικές αναμνήσεις.

• Να μην αναφερόμαστε σε αυτά σαν μια μονάδα («τα δίδυμα»), αλλά με τα ονόματά τους.

Είναι άλλο η αδερφική, φιλική, ζεστή σχέση και οικειότητα, το ψυχικό δέσιμο που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο παιδάκια που μοιράζονται τόσα πολλά (γονίδια, ενδομήτριο περιβάλλον, οικογένεια) και άλλο μια σχέση εξάρτησης. Το πρώτο είναι πολύ θετική επιρροή στη ζωή μας, δημιουργεί συναισθήματα ασφάλειας και εμπιστοσύνης, τονώνει την αυτοπεποίθηση, ενώ το δεύτερο μπορεί να γίνει μεγάλο εμπόδιο στην προσπάθεια να βρούμε τον δρόμο μας και να έχουμε ψυχική υγεία και ευτυχία.

H συμβουλή μας: Θυμηθείτε να φροντίζετε, εκτός από τα παιδιά, και τον εαυτό σας: οι μελέτες δείχνουν ότι οι γονείς διδύμων είναι πιο ευάλωτοι σε προβλήματα ψυχικής υγείας μετά τη γέννηση και έναν χρόνο μετά!